Moje obrazy są transpozycją rzeczywistości na formy geometryczne, bliżej nie określone. W centrum zainteresowania jest przedmiot, faktura, człowiek i natura. Poprzez uzyskanie rytmiczności tkanki malarskiej próbuję uporządkować rzeczywistość, pragnąc zbudować świat, który nazwałabym „idealnym”. Kombinacja form składających się na figurę pozwala na realizację moich założeń formalnych i pomysłów odnośnie kształtu, przy równoczesnym zachowaniu cech rzeczywistości.
Nakładałam wiele kolorystycznych warstw, aby je odsłaniać w kolejnych działaniach. Abstrakcyjne formy są wytworem mojej wyobraźni. Kolory uzyskane w obrazie są raczej chłodne, a obrazy zdają się być otoczone tajemniczością skłaniającą do wnikliwej obserwacji i głębszego zrozumienia istoty przedmiotu, jego dekoracyjności i szerokiego pojęcia piękna we współczesnym świecie. Rozkład formy umieszczonej na moich obrazach jest częścią rzeczywistości, która ulega degradacji. Przepełniona chaosem i gwarem codzienność pełna jest wykrzykników. Pragnę znaleźć ciszę, chwilę dla siebie, malarstwo to moja forma medytacji. Myśli i troski odlatują gdzieś w powietrze tylko po to, aby je potem ‘złapać’ za pomocą pędzla i zamrożonych form tworzących jedną całość. Udowadniając tym samym, że zupełnie sobie obce materiały i faktury, w połączeniu mogą stworzyć coś zupełnie ze sobą spójnego i zachwycającego. Obrazy skłaniają do polemiki, słyszę na ich temat różne opinie i to chyba właśnie dlatego tak je cenię i dlatego są dla mnie tak ważne.
Malarstwo stanowi środek na wyrażenie siebie, swoich emocji, które w danej chwili nam towarzyszą, oferuje nam możliwość „gry kolorami” na płótnie. Możliwość innego niż słowny, alternatywnego wyrażania się poprzez ruch, gest, przestrzeń, kolor. W obrazach staram się oddać syntezę danego problemu. Moje obrazy przedstawiają pewną konfigurację elementów rzeczywistości malarskiej, składającej się na jedną formę jako coś jednolitego, a zarazem sumę części. Coś na wzór sklejonych ze sobą elementów tworzących jedną całość.